Piaski Wielkie – dawna podkrakowska wieś, a dziś obszar Krakowa wchodzący w skład Dzielnicy XI Podgórze Duchackie.
Geneza powstania klubu Orzeł związana jest z działalnością zgrupowania „Żelbet” Armii Krajowej. Choć za narodziny Orła przyjmuje się rok 1944 to bardzo długo ujmowano mu lat w powojennej rzeczywistości, głównie dlatego że nie chciano pamiętać o AK. Dopiero z okazji 50-lecia istnienia klubu Józef Seweryn opisał intrygujące fakty związane z okolicznościami powstania Orła:
„W 1940, gdy życie i działalność wszelkich organizacji zeszły do podziemia i skupiły się pod osłoną kościoła, w Piaskach Wielkich dość prężnie zaczęła się rozwijać działalność konspiracyjna. Organizatorami ruchu oporu byli ks. Franciszek Dźwigoński - wikariusz parafii oraz Stanisław Jędo - późniejszy dowódca osłony radiostacji „Wisła". Utrzymywany był stały kontakt z delegatem Rządu RP na uchodźstwie, Tadeuszem Sewerynem ps. Socha. Od 1943 działała tu słynna radiostacja „Wisła", której osłonę stanowili żołnierze AK zgrupowani w 12 plutonie 7 kompani II Batalionu Zgrupowania AK - Żelbet. W Piaskach Wielkich mieścił się punkt kolportażu wydawnictw konspiracyjnych. Stąd organizowane były przerzuty broni do dalszej walki na terenie Polski południowej. Organizowane były kursy oficerskie i podoficerskie oraz kursy minerskie, dywersyjne i medyczne. Działały tu komplety tajnego nauczania już od 1941. Generalnie w Piaskach była dobra atmosfera dla działań konspiracyjnych, bo chociaż teren - co prawda - był pod szczegółową obserwacją policji niemieckiej, to panowała ogólna opinia, że miejscowi tylko handlują mięsem. Zarządzeniem władz okupacyjnych wydano zakaz zgrupowań większych niż trzech Polaków na ulicy, a tu powstawała konieczność częstego i licznego spotykania się młodych ludzi na szkolenia wojskowe. W Piaskach Wielkich wielu ludzi wiedziało, że w Krakowie rozgrywają swoje mecze Cracovia, Wisła, Łagiewianka czy Juvenia. Wielu chodziło na te mecze i zrodził się pomysł dowództwa na „postawienie zasłony dymnej ze sportu", gdyż stwarzałoby to najbardziej realną możliwość alibi ilościowego! Wynikało to z prostej przyczyny, bowiem już istniała możliwość formalnego zarejestrowania przez władze okupacyjne klubu. W lutym 1944 żywo dyskutowało się w dowództwie 7. kompanii, - a w szczególności w zespole: ks. proboszcz Franciszek Dźwigoński, Stanisław Jędo, Józef Paciora, Bolesław Gawrysz - i postanowiono zorganizować klub sportowy. Już z początkiem kwietnia w porozumieniu z KS Łagiewianka rozpoczęto treningi na jej boisku. Pierwszy mecz z Łagiewianką zadecydował o zgłoszeniu piaszczan do rozgrywek o mistrzostwo Krakowa. Równocześnie Józef Paciora z kolegami postanowili przyjąć nazwę dla klubu: KS Orzeł! Józef Paciora jednocześnie został pierwszym kapitanem drużyny z Piasków Wielkich.”
I tak KS Orzeł Piaski Wielkie wrósł na stałe w krakowski krajobraz. Mimo strat osobowych jakie przyniosły ze sobą okrucieństwa wojny , w domach partyzantów ocalały koszulki z orłem na piersi i buty naprawiane przez Wojciecha Pecię. Jednak ogromnym problemem pozostawał brak boiska. Bronisław Suder wspominał, że boisko przy ul. Niebieskiej powstało dzięki mozolnej pracy następujących po sobie prezesów, ale przede wszystkim dzięki sympatykom KS Orzeł.
W 1994 roku dzięki staraniom mgr inż. Józefa Seweryna skierowano pismo do zarządu w sprawie przyjęcia daty powstania klubu z równoczesną propozycją pisma do KOZPN, przedstawiając dowody powstania klubu w postaci księgi kasowej z 1944 oraz fotografii z tego okresu. Zarząd KOZPN po dogłębnej analizie decyzją z dnia 5 sierpnia 1994 przyjął datę założenia i prowadzenia działalności sportowej KS Orzeł Piaski Wielkie w Krakowie od dnia 19 kwietnia 1944.
źródło: www.ap-orzel.pl